Ehh işte diyebiliyorum o da Pentagram hatırına.. 30 küsur yıllık birikim, ömrü metal müzikle geçmiş adamlardan daha fazlasını beklemeden edemiyorum yani protest sözler olucaksa daha iyisini yaptınız, daha iyi sound çaldınız. Mesela For Those Who Died Alone ne kadar sağlamdır, sözleri olmasa bile müziği yetiyordu. Yani bunca yıla sağlam müzik, üstüne sağlam söz yakışırdı. Ya o birikimi hissetmek istiyorsun yani. Hadi diyelim sound yavaş olsun (hatrı sayılır şekilde) ama söze yansımalı o kelâm çıkmalıydı sizden, baya redifli sözler:-) 4 kere üst üste dinledim hemen eleştirmemek adına izlenim bu oldu. Bir de yaş geçince bu soundu kaldırmıyor galiba bir röportajda buna benzer birşey söylemişlerdi doğrudur çünkü eleştirilerde sound sert olmalıydı diyenleri okudum. Beğenen olmuş beğenmeyen olmuş beklentiler değişebilir neyse kemik kitle için tatmin edici değil. Bence Pentagram tarihinin en karakteristik albümü Unspoken çıtayı çok yükseltmişlerdi. 'In esir like an eagle' grubun tavrını en iyi yansıtan şarkılardan biri. Mesela Powerstage iyi riffle imza şarkılardandır, heavy gibi başlayıp speed'e evrilir falan işte bu yüzden çeyrek asırlık metal müzik öncülerinden daha fazlasını bekledim daha sağlam müzik, daha sağlam söz yapılmışken daha protest tavrın en iyisini sergilemişlerken bu şarkı çok hafif kaldı. Bence benim gibi ilk tayflar 80'ler beni iyi anlar pek tatmin olmadık birikmişlik hiç yansımadı. 80'lere selamlar ve Pentagrama saygılar

Evrilmiş, hikâye anlatırken bunlardan geriye kalanlarn hikâyesini anlatan bir Teoman albümü olmuş. Bu albümde sözler müzikle isyan halinde inadına ritmik takılmayalım havasında. Aşk, ayrılık, seks, yalnızlık temaları alegorik ifadelerle hakimken bu albümde bunlar; varoluşa, sorguya selam çakıyor. Teoman başka bir pencereyi açmış aslında. Sert vokali bu varoluşçuluğa karanlık tadını bırakmış. Karın ağrılı sindirmesi zaman isteyen parçalar ama bence Teomanı bu açıdan keşfetmek eğlenceli olacak